Τι γονιός θα ήθελες να είσαι;

20/12/2021

Ας μιλήσουμε γι’ αυτή την “ιδιαίτερη ιδιότητα” του ανθρώπου, που είτε ξαφνικά είτε όχι (που σημαίνει ότι είναι και προϊόν σκέψης) καλείται να δημιουργήσει, να εξανθρωπίσει, να εξελίξει ένα πλάσμα το οποίο έρχεται με χαρακτηριστικό μια απίστευτη δύναμη και δίψα να γνωρίσει, να επιθυμήσει, να κατανοήσει, να εξηγήσει και να δώσει νόημα σε αυτό το μυστήριο που λέγεται ΖΩΗ. Πολλή η συμβουλευτική για τους γονείς, εδώ όμως εγώ θα σας μιλήσω για το ποια είναι τα πιο σημαντικά, οι πιο καθοριστικές αξίες, αυτές για τις οποίες μετά από χρόνια τόσο προσωπικής όσο κι επαγγελματικής εμπειρίας, διαπίστωσα πως ο γονιός να μπορεί να μοιράσει στα παιδία του

Ξεκινώντας με την πρώτη και καθολική αξία που είναι το “πράττειν”, ή αλλιώς η πράξη με την έννοια ότι ο γονιός καλείται να προσωποποιήσει, να αντιπροσωπεύσει στα μάτια του παιδιού τι είναι ΖΩΗ. Όχι βεβαίως να την εξηγήσει, όχι να την διδάξει με τον λόγο, άλλωστε τα παιδιά περισσότερο ακούνε κι αν μιλά κανείς και πολύ στο τέλος κωφεύουν κιόλας. Μα να διδάξει μέσα από το παράδειγμα του, από την στάση του απέναντι στην ζωή, από το πόσο ζει την ζωή με πάθος και ικανοποίηση, λαχτάρα, κουράγιο, δύναμη κι αυτοπεποίθηση

Δεύτερο κι εξίσου σημαντικό είναι η εμπιστοσύνη που χρειάζεται να δείξει στην επιθυμία του παιδιού. Αν ο γονιός πιστέψει στην επιθυμία του παιδιού του, πιστέψει στο όνειρο του παιδιού του, τότε το όνειρο ενισχύεται, η επιθυμία τρέφεται και δυναμώνει. Κι ένα παιδί που ο γονιός του έχει πιστέψει σ ’εκείνο, γίνεται ένας υγιής ενήλικας, λειτουργικός κι ευχαριστημένος από την ζωή του. Εδώ ο γονιός χρειάζεται να αποσύρει τις προσωπικές του φιλοδοξίες και προσδοκίες. Άλλωστε μόνο από τον εαυτό του χρειάζεται κάποιος να προσδοκά το καλύτερο. Είμαστε γεννημένοι για ελευθερία εμείς οι άνθρωποι κι όχι για περιοριστικές δεσμεύσεις και οικογενειακές αιχμαλωσίες

Το τρίτο είναι ότι οι γονείς υποχρεούνται να υποσχεθούν. Όχι φυσικά να δώσουν εγγυητικές επιστολές για την ευτυχία, όχι βέβαια. Άλλωστε η ζωή έχει συναντήσεις απρόβλεπτες, τραυματικές, δύσκολες, τυχαίες. Μπορούνε όμως οι γονείς να υποσχεθούν, ότι απόλαυση δεν είναι η προσκόλληση σε άτομο ή αντικείμενο, αλλά η απόλαυση της δημιουργίας, της εξέλιξης, της συνάντησης με ανθρώπους, η απόλαυση του ερωτικού σκιρτήματος της γνωριμίας με τον πολιτισμό, με άλλους κόσμους κι εμπειρίες.

Ένας γονιός δεν απαιτείται λοιπόν να έχει τεχνικές ικανότητες, ούτε ικανότητες ψυχολόγου ή παιδαγωγού. Ας αφήσει αυτή την δουλειά για άλλους. Ένας γονιός “ΠΡΕΠΕΙ” μόνο να πει “ΝΑΙ” στην ζωή του παιδιού του, με άλλα λόγια υποχώρηση μπροστά στις προσδοκίες τις δικές του.