Οι πατέρες μπορούν να δώσουν στα παιδιά τους ένα εκπαιδευτικό πλεονέκτημα στο δημοτικό σχολείο διαβάζοντας, ζωγραφίζοντας και παίζοντας μαζί τους, σύμφωνα με μια πρόσφατα δημοσιευμένη έκθεση. Η έρευνα με επικεφαλής το Πανεπιστήμιο του Leeds διαπίστωσε ότι τα παιδιά τα καταφέρνουν καλύτερα στο δημοτικό σχολείο αν οι πατεράδες τους περνούν τακτικά χρόνο μαζί τους σε διαδραστικές δραστηριότητες ενασχόλησης, όπως το διάβασμα, το παιχνίδι, η αφήγηση ιστοριών, η ζωγραφική και το τραγούδι.
Αναλύοντας τις βαθμολογίες των εξετάσεων στο δημοτικό σχολείο για παιδιά πέντε και επτά ετών, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα σχεδόν 5.000 νοικοκυριών με μητέρα και πατέρα στην Αγγλία από τη μελέτη Millenium Cohort Study — η οποία συνέλεξε στοιχεία για τα παιδιά που γεννήθηκαν το 2000-02 καθώς μεγάλωναν. Σύμφωνα με την έρευνα, οι μπαμπάδες που ζωγράφιζαν, έπαιζαν και διάβαζαν τακτικά με τα τρίχρονα παιδιά τους, βοήθησαν τα παιδιά τους να τα πάνε καλύτερα στο σχολείο μέχρι την ηλικία των πέντε ετών. Η εμπλοκή των μπαμπάδων στην ηλικία των πέντε ετών βοήθησε επίσης στη βελτίωση της βαθμολογίας των επτάχρονων παιδιών στις αξιολογήσεις του Key Stage. Η Δρ Helen Norman, Ερευνήτρια στο Leeds University Business School, η οποία ηγήθηκε της έρευνας, δήλωσε: “Οι γονείς των παιδιών είναι πολύ ευτυχισμένοι: “Οι μητέρες εξακολουθούν να τείνουν να αναλαμβάνουν το ρόλο του κύριου φροντιστή και, ως εκ τούτου, τείνουν να κάνουν την περισσότερη φροντίδα των παιδιών, αλλά αν οι πατέρες συμμετέχουν επίσης ενεργά στη φροντίδα των παιδιών, αυξάνεται σημαντικά η πιθανότητα τα παιδιά να παίρνουν καλύτερους βαθμούς στο δημοτικό σχολείο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ενθάρρυνση και η υποστήριξη των πατέρων να μοιράζονται τη φροντίδα των παιδιών με τη μητέρα, από ένα πρώιμο στάδιο της ζωής του παιδιού, είναι κρίσιμη”.
Σύμφωνα με την έκθεση, η συμμετοχή των μπαμπάδων επηρέασε θετικά τις σχολικές επιδόσεις των παιδιών τους, ανεξάρτητα από το φύλο, την εθνικότητα, την ηλικία του παιδιού κατά το σχολικό έτος και το εισόδημα του νοικοκυριού. Υπήρχαν διαφορετικά αποτελέσματα όταν οι μητέρες και οι μπαμπάδες συμμετείχαν στις ίδιες δραστηριότητες — τα στοιχεία έδειξαν ότι οι μητέρες είχαν μεγαλύτερο αντίκτυπο στις συναισθηματικές και κοινωνικές συμπεριφορές των μικρών παιδιών από ό,τι στις εκπαιδευτικές επιδόσεις. Οι ερευνητές συνιστούν στους μπαμπάδες να αφιερώνουν όσο περισσότερο χρόνο μπορούν για να συμμετέχουν σε διαδραστικές δραστηριότητες με τα παιδιά τους κάθε εβδομάδα. Για τους πολυάσχολους, εργαζόμενους μπαμπάδες, ακόμη και δέκα λεπτά την ημέρα θα μπορούσαν ενδεχομένως να έχουν εκπαιδευτικά οφέλη. Συνιστούν επίσης στα σχολεία και στους παρόχους εκπαίδευσης στην πρώιμη ηλικία να λαμβάνουν τακτικά τα στοιχεία επικοινωνίας και των δύο γονέων (όπου είναι δυνατόν) και να αναπτύσσουν στρατηγικές για την εμπλοκή των πατέρων – και η Ofsted να λαμβάνει ρητά υπόψη της την εμπλοκή των πατέρων στις επιθεωρήσεις.
Η έρευνα χρηματοδοτήθηκε από το Συμβούλιο Οικονομικών και Κοινωνικών Ερευνών (ESRC) και διεξήχθη με επικεφαλής την Dr. Helen Norman, Research Fellow στο Leeds University Business School, σε συνεργασία με τον συν-συγγραφέα Dr. Jeremy Davies, Head of Impact and Communications στο Fatherhood Institute, και συνερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Ο Δρ Jeremy Davies, επικεφαλής του τμήματος επιπτώσεων και επικοινωνίας του Ινστιτούτου Πατρότητας, ο οποίος συνυπογράφει την έκθεση, δήλωσε: “Η ανάλυσή μας έδειξε ότι οι πατέρες έχουν σημαντικό, άμεσο αντίκτυπο στη μάθηση των παιδιών τους. Θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε αυτό και να βρούμε ενεργά τρόπους να υποστηρίξουμε τους μπαμπάδες να διαδραματίσουν το ρόλο τους, αντί να ασχολούμαστε μόνο με τις μητέρες ή να ακολουθούμε μια προσέγγιση ουδέτερη ως προς το φύλο”. Ο βουλευτής Andrew Gwynne, πρόεδρος της διακομματικής κοινοβουλευτικής ομάδας για την πατρότητα, δήλωσε: “Η μελέτη αυτή δείχνει ότι ακόμη και μικρές αλλαγές σε ό,τι κάνουν οι πατέρες και στον τρόπο με τον οποίο τα σχολεία και οι δομές προσχολικής αγωγής συνεργάζονται με τους γονείς, μπορούν να έχουν διαρκή αντίκτυπο στη μάθηση των παιδιών. Είναι απολύτως σημαντικό οι πατέρες να μην αντιμετωπίζονται ως δευτερεύον ζήτημα”.
