Μελέτη του Πανεπιστημίου του York και του Πανεπιστημίου του Aarhus αποκάλυψε ότι η μωρουδίστικη ομιλία (baby talk) εμφανίζει παρόμοιες ιδιότητες σε 36 γλώσσες.
Η μωρουδίστικη ομιλία ή αλλιώς η ομιλία που κατευθύνεται από το βρέφος (IDS) αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο οι φροντιστές μιλούν στα μικρά βρέφη και γενικά περιλαμβάνει μια ομιλία με υψηλούς τόνους, αργό ρυθμό και ζωντάνια.
Αυτός ο αυθόρμητος, αυτόματος και διαισθητικός τρόπος ομιλίας μελετάται εδώ και δεκαετίες, προκειμένου να κατανοηθεί το γιατί οι άνθρωποι επικοινωνούν με αυτόν τον τρόπο με τα βρέφη και τι μπορεί να υποδηλώνει για την ανάπτυξη του παιδιού.
Η ομάδα του Πανεπιστημίου York και του Πανεπιστημίου Aarhus ασχολήθηκε με το ερώτημα αν το IDS έχει μια καθολική ποιότητα – έχει, για παράδειγμα, τις ίδιες ιδιότητες στα αγγλικά με αυτές που έχει σε άλλες γλώσσες; Ασχολήθηκαν επίσης με το αν αυτό αλλάζει καθώς αυξάνεται η κατανόηση της γλώσσας και του λόγου από το παιδί.
Χρησιμοποιώντας μια μετα-αναλυτική μέθοδο, εξέτασαν όλες τις προηγούμενες μελέτες που διερεύνησαν τις ηχητικές ιδιότητες του IDS και αναρωτήθηκαν τι αυτές αποκάλυψαν για τη λειτουργία του στην ανάπτυξη της γλώσσας του παιδιού. Διαπίστωσαν ότι ορισμένα χαρακτηριστικά του IDS, όπως το ύψος, η μελωδία και τα ποσοστά άρθρωσης έχουν τις ίδιες ιδιότητες στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου.
Ωστόσο, το πόσο οι φροντιστές υπερβάλλουν στις διαφορές μεταξύ των φωνητικών ήχων, διέφερε σημαντικά μεταξύ των γλωσσών.
Ο Christopher Cox, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης και είναι κοινός διδακτορικός φοιτητής στο Τμήμα Γλώσσας και Γλωσσικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του York και στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Γνωστικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του Aarhus, δήλωσε: “Χρησιμοποιούμε υψηλότερο τόνο, πιο μελωδικές φράσεις και πιο αργό ρυθμό άρθρωσης όταν μιλάμε στα βρέφη σε σύγκριση με τον τρόπο που μιλάμε στους ενήλικες, και αυτό φαίνεται να είναι το ίδιο στις περισσότερες γλώσσες.
Και συμπλήρωσε: “Στην αγγλική γλώσσα, οι φροντιστές συνήθως υπερβάλλουν στη διαφορά των φωνηέντων στην ομιλία που απευθύνεται σε βρέφη, αλλά αυτό φάνηκε να διαφέρει σε άλλες γλώσσες. Χρειάζεται περισσότερη δουλειά για να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά θα μπορούσαμε να περιμένουμε, για παράδειγμα, ότι οι ομιλητές γλωσσών με πολλά φωνήεντα θα ήταν πιο πρόθυμοι να αποσαφηνίσουν αυτό το σήμα ομιλίας για τα παιδιά τους”.
Οι γλώσσες που έχουν μελετηθεί μέχρι στιγμής έχουν επικεντρωθεί στα αγγλικά και τις ευρωπαϊκές γλώσσες, αλλά για να κατανοήσουμε περισσότερα σχετικά με την ενστικτώδη χρήση του IDS και το πώς βοηθά στην ανάπτυξη του παιδιού, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι χρειάζεται περισσότερη δουλειά σε μη μελετημένες, μη δυτικές γλώσσες.
Η μελέτη έδειξε επίσης ότι η IDS αλλάζει με την πάροδο του χρόνου, καθώς τα βρέφη αποκτούν καλύτερη κατανόηση της γλώσσας και της ομιλίας. Τα περισσότερα χαρακτηριστικά του IDS σταδιακά γίνονται πιο παρόμοια με το ύφος ομιλίας των ενηλίκων – όπως το ύψος και η ταχύτητα εκφοράς – αλλά άλλα χαρακτηριστικά, όπως οι μελωδικοί ήχοι με υψηλό ύψος και τα υπερβολικά φωνήεντα συνεχίζουν και στην πρώιμη ζωή.
Ο αναπληρωτής καθηγητής Riccardo Fusaroli, συν-συγγραφέας της μελέτης από το Πανεπιστήμιο Aarhus, δήλωσε: “Τα αποτελέσματα αυτά αναδεικνύουν πραγματικά τη διαδραστική φύση αυτού του στυλ ομιλίας, με τους φροντιστές να παρέχουν δυναμική και προσαρμοσμένη ανατροφοδότηση στις φωνητικές εκφράσεις των παιδιών τους και να αντιδρούν στις μεταβαλλόμενες αναπτυξιακές ανάγκες των βρεφών”.
Η καθηγήτρια Tamar Keren-Portnoy, συν-συγγραφέας της μελέτης από το Τμήμα Γλώσσας και Γλωσσολογικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου του York, δήλωσε: “Δείξαμε πόσο παρόμοια είναι η ομιλία προς τα μωρά σε διαφορετικές κοινωνίες, αλλά ταυτόχρονα τα αποτελέσματά μας δείχνουν επίσης έναν εντυπωσιακό βαθμό μεταβλητότητας μεταξύ των πολιτισμών στον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται ορισμένες από τις διαφορετικές ιδιότητες”.
