Μια νέα μελέτη υποστηρίζει πως η χρήση αντικαταθλιπτικών από τις μητέρες κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης δεν αυξάνει τις πιθανότητες επιληψίας και επιληπτικών κρίσεων στα μωρά.
«Τα ευρήματα αυτής της μελέτης είναι πολύ σημαντικά», δήλωσε η συγγραφέας της μελέτης Αἶσα Σουχάν, PhD, του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα. «Η εγκυμοσύνη μπορεί να είναι μια δύσκολη περίοδος και η προσθήκη κατάθλιψης, άγχους και άλλων καταστάσεων ψυχικής υγείας μπορεί να επιτείνει το βάρος αυτό. Τα ευρήματα αυτά μπορεί να καθησυχάσουν τις γυναίκες και τους γιατρούς τους που εξετάζουν τους κινδύνους και τα οφέλη της φαρμακευτικής αγωγής», ανέφερε η ίδια.
Η μελέτη εξέτασε πάνω από 1,7 εκατομμύρια παιδιά που γεννήθηκαν στη Σουηδία κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 17 ετών. Οι ερευνητές εντόπισαν περισσότερα από 24.000 παιδιά που είχαν εκτεθεί σε αντικαταθλιπτικά κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης και τα συνέκριναν με εκείνα που δεν είχαν εκτεθεί.
Τα αντικαταθλιπτικά περιλάμβαναν φάρμακα για τη θεραπεία του άγχους και της κατάθλιψης, συγκεκριμένα τους εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI) και τους αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης και νορεπινεφρίνης (SNRI).
Στη συνέχεια, οι ερευνητές εξέτασαν τις εισαγωγές στο νοσοκομείο και τις επισκέψεις σε ειδικούς εξωτερικούς ιατρούς για να εντοπίσουν τα παιδιά που είχαν επιληπτικές κρίσεις κατά τον πρώτο μήνα της ζωής τους ή επιληψία κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Μεταξύ 1.551.906 παιδιών που παρακολουθήθηκαν για ένα μήνα μετά τη γέννηση, το 0,12% ή 1.864 παιδιά είχαν νεογνικές επιληπτικές κρίσεις και μεταξύ 1.367.087 παιδιών που παρακολουθήθηκαν για δύο έως 17 χρόνια, το 0,40% ή 5.424 παιδιά διαγνώστηκαν με επιληψία.
Αν και οι επιληπτικές κρίσεις κατά τον πρώτο μήνα της ζωής ήταν σπάνιες, ήταν πιο συχνές μεταξύ των παιδιών που είχαν εκτεθεί σε SSRIs ή SNRIs κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε σύγκριση με τα παιδιά που δεν είχαν εκτεθεί σε αυτά τα αντικαταθλιπτικά. Πριν από την προσαρμογή για παράγοντες στις μητέρες, όπως η ηλικία, η επιληψία, η κοινωνικοοικονομική κατάσταση και η χρήση καπνού, υπήρχαν 1,7 ανά 1.000 εκτεθειμένα παιδιά που είχαν νεογνική κρίση έναντι 1,2 ανά 1.000 μη εκτεθειμένα παιδιά που είχαν νεογνική κρίση. Ομοίως, ενώ 5,4 ανά 1.000 εκτεθειμένα παιδιά είχαν διαγνωστεί με επιληψία έως την ηλικία των πέντε ετών, 4,1 ανά 1.000 μη εκτεθειμένα παιδιά είχαν διαγνωστεί με επιληψία έως την ηλικία των πέντε ετών.
Ενώ οι συγγραφείς διαπίστωσαν υψηλότερο επιπολασμό νεογνικών επιληπτικών κρίσεων και επιληψίας μεταξύ των εκτεθειμένων παιδιών σε σύγκριση με τα μη εκτεθειμένα παιδιά, μετά την προσαρμογή για παράγοντες στις μητέρες που σχετίζονται με αύξηση του κινδύνου επιληπτικών κρίσεων στο νεογνό τους, δεν διαπίστωσαν καμία σχέση μεταξύ της χρήσης αντικαταθλιπτικών από τις μητέρες κατά το πρώτο τρίμηνο και του κινδύνου επιληπτικών κρίσεων ή επιληψίας του παιδιού.
«Ενώ αρκετές μελέτες έχουν δείξει μια πιθανή σχέση μεταξύ της χρήσης αντικαταθλιπτικών από τις μητέρες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και των επιληπτικών κρίσεων στα νεογέννητα και τα νήπια, η μελέτη μας έδειξε ότι η έκθεση σε αντικαταθλιπτικά κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης δεν αυξάνει τον κίνδυνο επιληπτικών κρίσεων και επιληψίας στα παιδιά», δήλωσε η Σουχάν. «Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι ο ελαφρώς αυξημένος κίνδυνος για τέτοιου είδους επιληπτικές κρίσεις που καταγράφηκε σε προηγούμενες μελέτες θα μπορούσε να οφείλεται σε άλλους παράγοντες, όπως άλλες ασθένειες ή χρήση καπνού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης», τόνισε.
Ένας περιορισμός της μελέτης ήταν ότι η χρήση αντικαταθλιπτικών βασίστηκε σε γυναίκες που ανέφεραν τη δική τους χρήση μόνο κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου της εγκυμοσύνης. Οι συγγραφείς σημείωσαν επίσης ότι εξέτασαν την έκθεση στο πρώτο τρίμηνο, ενώ ορισμένες προηγούμενες μελέτες τεκμηρίωσαν τις ισχυρότερες συσχετίσεις με τη χρήση αντικαταθλιπτικών και τις επιληπτικές κρίσεις ή την επιληψία στα μωρά προς το τέλος της εγκυμοσύνης.
