Μια νέα συστηματική ανασκόπηση από ερευνητές των πανεπιστημίων UCL και Wingate ανέδειξε τη σημασία της αναγνώρισης της λεκτικής κακοποίησης της παιδικής ηλικίας από ενήλικες ως αυτοτελή υποκατηγορία της παιδικής κακοποίησης, ώστε να διασφαλιστεί η στοχευμένη πρόληψη και να αντιμετωπιστεί η μόνιμη βλάβη που μπορεί να προκαλέσει. Η παιδική κακοποίηση ταξινομείται σήμερα σε τέσσερις υποκατηγορίες: σωματική κακοποίηση, σεξουαλική κακοποίηση, συναισθηματική κακοποίηση και παραμέληση.
Αυτές οι ταξινομήσεις καθοδηγούν τη δημιουργία παρεμβάσεων και την παρακολούθηση των πληττόμενων πληθυσμών. Η νέα αυτή μελέτη εξετάζει συνολικά 149 ποσοτικές και 17 ποιοτικές μελέτες για να αξιολογήσει τον τρόπο με τον οποίο ορίζεται και μετράται σήμερα η λεκτική κακοποίηση των παιδιών.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι πρέπει να υπάρξει ένας πιο συνεπής τρόπος ορισμού της παιδικής λεκτικής κακοποίησης, καθώς επί του παρόντος ποικίλλει μεταξύ των γονέων και άλλων αρχών, ενώ σε ορισμένους πολιτισμούς είναι φυσιολογική ως μορφή πειθαρχίας. Η φύση της παιδικής λεκτικής κακοποίησης περιλαμβάνει συμπεριφορές που μπορεί να είναι επιζήμιες για την ευημερία του παιδιού, όπως υποτιμητικές, φωνές και απειλητικές εκφράσεις.
Διαπιστώθηκε ότι οι ενέργειες αυτές μπορεί να έχουν διαρκή αντίκτυπο σε όλη τη ζωή του παιδιού, δημιουργώντας υποκείμενες συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις, όπως αυξημένους κινδύνους θυμού, κατάθλιψης, κατάχρησης ουσιών, αυτοτραυματισμού και παχυσαρκίας. Ωστόσο, η ομάδα σημείωσε ότι υπήρχε ένα αξιοσημείωτο κενό στην αναγνώριση της λεκτικής κακοποίησης της παιδικής ηλικίας από ενήλικες ως διακριτής υποκατηγορίας κακοποίησης και ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε αφετηρία για τον εντοπισμό και την πρόληψή της.
Ο συν-συγγραφέας, καθηγητής Peter Fonagy (UCL Psychology & Language Sciences), δήλωσε: “Αυτή η συστηματική ανασκόπηση είναι επίκαιρη και έχει σημαντική κλινική αξία. Η πρόληψη της κακομεταχείρισης των παιδιών είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να μειώσουμε τον επιπολασμό των παιδικών μεταλλικών προβλημάτων υγείας. Η έντονη εστίαση στη λεκτική κακοποίηση των παιδιών από τους ενήλικες του περιβάλλοντός τους από τη νέα φιλανθρωπική οργάνωση Words Matter και η παρούσα ανασκόπηση θα συμβάλουν στην επίτευξη σημαντικών αλλαγών και θα υποστηρίξουν και θα κατευθύνουν τις προσπάθειές μας για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου με αποτελεσματικό και έγκαιρο τρόπο”.
Στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) διαπίστωσαν ότι η συναισθηματική κακοποίηση είναι πλέον η πιο διαδεδομένη μορφή παιδικής κακοποίησης, μπροστά από τη σωματική ή τη σεξουαλική κακοποίηση. Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο όρος “συναισθηματική κακοποίηση” είναι διφορούμενος και επικεντρώνεται στο θύμα.
Ενώ ο όρος “παιδική λεκτική κακοποίηση” μηδενίζει τις ενέργειες του ενήλικα και αυτό το βάρος θα μπορούσε να αποτελέσει αφετηρία για την πρόληψη, αν γινόταν αυτοτελής υποκατηγορία. Υπήρχε επίσης ένα εύρος διαφορετικής ορολογίας που σχετιζόταν με τη “λεκτική κακοποίηση” σε όλες τις μελέτες, με όρους όπως “λεκτική επιθετικότητα”, “λεκτική εχθρότητα” και “λεκτική κακοποίηση” που χρησιμοποιήθηκαν — υπογραμμίζοντας την ανάγκη για τυποποιημένη ορολογία σε αυτόν τον τομέα.
Η ανασκόπηση διαπίστωσε ότι οι κύριοι δράστες της λεκτικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία από ενήλικες ήταν οι γονείς (76,5%), άλλοι ενήλικοι φροντιστές στο σπίτι (2,4%) και οι δάσκαλοι (12,71%). Άλλοι ενήλικες που σημειώθηκαν ήταν οι προπονητές (0,6%) και η αστυνομία (0,6%). Οι φωνές και οι κραυγές ήταν τα πιο καταγεγραμμένα χαρακτηριστικά της λεκτικής κακοποίησης. Ωστόσο, η έρευνα υπογραμμίζει ότι οι ορισμοί της παιδικής λεκτικής κακοποίησης δεν πρέπει να εξετάζουν μόνο τις λέξεις που χρησιμοποιούνται, αλλά και την πρόθεση, την εκφορά και τον άμεσο αντίκτυπο στα παιδιά.
Θα χρειαστεί να διεξαχθούν περισσότερες έρευνες σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες για την περαιτέρω κατανόηση των επιπτώσεων αυτής της συμπεριφοράς. Ο επικεφαλής συγγραφέας, καθηγητής Shanta Dube (Πανεπιστήμιο Wingate, ΗΠΑ), δήλωσε: “Η έρευνα έχει ως εξής: “Η παιδική λεκτική κακοποίηση πρέπει απεγνωσμένα να αναγνωριστεί ως υπότυπος κακοποίησης, λόγω των δια βίου αρνητικών συνεπειών.
“Έχουμε δει τεράστια βήματα στην αύξηση της ευαισθητοποίησης και των παρεμβάσεων που στοχεύουν στους δράστες σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης, οδηγώντας στη μείωση αυτών των μορφών κακοποίησης. Αν επικεντρωθούμε στη “λεκτική κακοποίηση” από τους δράστες και όχι μόνο στη “συναισθηματική κακοποίηση” μεταξύ των θυμάτων, μπορούμε να αναπτύξουμε παρόμοιες δράσεις για την πρόληψη της παιδικής λεκτικής κακοποίησης και των συνεπειών της. Και ανέφερε επίσης: “Το σπάσιμο των διαγενεακών κύκλων ξεκινά από τους ενήλικες”.
Η Jessica Bondy, ιδρύτρια του Words Matter, ενός νεοσύστατου φιλανθρωπικού οργανισμού με αποστολή την ενίσχυση της συνολικής υγείας και ευημερίας των παιδιών μέσω του περιορισμού της λεκτικής κακοποίησης από τους ενήλικες στη ζωή τους, δήλωσε: “Είναι υψίστης σημασίας να αντιληφθούμε την πραγματική κλίμακα και τον αντίκτυπο της παιδικής λεκτικής κακοποίησης. Όλοι οι ενήλικες υπερφορτώνονται μερικές φορές και λένε πράγματα χωρίς να το θέλουν. Πρέπει να εργαστούμε συλλογικά για να επινοήσουμε τρόπους αναγνώρισης αυτών των ενεργειών και να τερματίσουμε τη λεκτική κακοποίηση της παιδικής ηλικίας από τους ενήλικες, ώστε τα παιδιά να μπορούν να ανθίσουν. “Οι λέξεις έχουν βάρος, μπορούν να ανυψώσουν ή να καταστρέψουν. Ας χτίσουμε τα παιδιά και ας μην τα γκρεμίσουμε”, κατέληξε.
