Μιλώντας νωρίτερα σήμερα το πρωί στον Real FM με αφορμή την ομολογία του 14χρονου, ότι πυροδότησε τις 9 από τις 14 φωτιές στον Θεολόγο, η παιδοψυχολόγος κ. Αλεξάνδρα Καππάτου εξήγησε τι είναι αυτό που μπορεί να οδηγήσει έναν έφηβο στο να γίνει πυρομανής, ποια σημάδια πρέπει να παρατηρούν οι γονείς του και τι να κάνουν για βοηθήσουν το παιδί τους.
Όπως η κ. Καππάτου είπε, η πυρομανία είναι μία ψυχική διαταραχή κατά την οποία το άτομο παρουσιάζει ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη φωτιά που στη συνέχεια γίνεται εμμονή. Στην πραγματικότητα η διαταραχή έχει να κάνει με την αδυναμία ελέγχου της εσωτερικής παρόρμησης να ανάψει κανείς μια φωτιά. Εξυπακούεται, ότι πίσω από αυτή την διαταραχή κρύβονται άλλα σοβαρότερα προβλήματα, π.χ. ψυχωσικές διαταραχές.
Τα πρώτα στάδια ενός πυρομανή
Η κ. Καππάτου εξήγησε, ότι το παιδί από πολύ νωρίς δείχνει κάποια σημάδια πυρομανίας. “Το να καθόμαστε γύρω από το τζάκι και να απολαμβάνουμε τη φωτιά είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, ωστόσο το παιδί με την διαταραχή αυτή τη στιγμή εκείνη βιώνει μια ιδιαίτερη τέρψη. Αυτό είναι το πρώτο στάδιο της συνειδητοποίησης.
Έπειτα, το παιδί αρχίζει να ‘συζητά’ με τον εαυτό του, να ανακαλύπτει τι είναι αυτό που πραγματικά βιώνει τη στιγμή εκείνη. Στη συνέχεια, αρχίζει να κάνει δοκιμές στο σπίτι του. Αυτές είναι συνήθως με σπίρτα και αναπτήρες -για την ακρίβεια, το παιδί παθαίνει εμμονή με τα σπίτια.
Στην εφηβεία ασχολείται έντονα με πυροτεχνήματα, μπορεί ακόμα και να αρέσκεται να πετά στο σχολείο δυναμιτάκια.
Μεγαλώνοντας, το πυρομανές άτομο βιώνει μια έντονη έξαρση κατά την οργάνωση μιας φωτιάς. Στη συνέχεια, βιώνει ηδονή παρακολουθώντας την. Στο τέλος, όμως, της φωτιάς, το άτομο νιώθει απογοήτευση, η οποία δεν κρατά πολύ, γιατί σύντομα αρχίζει να σκέφτεται πώς θα οργανώσει την επόμενη πυρκαγιά.
Πρόκειται για μια κατάσταση με πολύ δύσκολη αντιμετώπιση, γιατί το άτομο εκείνη την ώρα δεν σκέφτεται τι καίει ή ποιους καίει η φωτιά. Δεν έχει ενσυναίσθηση. Και βέβαια, δεν έχει να κάνει με τον εμπρησμό -δεν έχει, δηλαδή, το άτομο σκοπό το κέρδος.”
Τι πρέπει να προσέξουν οι γονείς
Η παιδοψυχολόγος διευκρινίζει, ότι “είναι πάρα πολύ μικρό το ποσοστό των εφήβων που αναπτύσσουν αυτή τη διαταραχή. Κατά κανόνα, μάλιστα, η διαταραχή αυτή συνυπάρχει με άλλες, συνήθως αποκλίνουσες συμπεριφορές και ελεύθερες παρορμήσεις”.
Και συμβουλεύει: “Αν ένα γονιός βλέπει από πολύ μικρό ένα παιδί να είναι επιθετικό, να εκφράζεται με βιαιότητα, να κλέβει, ή ακόμα και να βασανίζει τα ζώα, δηλαδή να συμπεριφέρεται χωρίς ενσυναίσθηση, χρειάζεται να εξετάσει τι συμβαίνει.
Ο γονιός, στα σημάδια αυτά, πρέπει άμεσα να ζητήσει βοήθεια από κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας, γιατί πρόκειται για προβλήματα που δεν ξεπερνιούνται από μόνα τους, καθώς το παιδί μεγαλώνει”.
Η κ. Καππάτου καταλήγει, ότι στην περίπτωση του 14χρονου δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει και απαιτείται ενδελεχής εξέταση για να μπορέσει να βοηθηθεί το παιδί.
