Πρώιμη έκθεση σε φθόριο: Επηρεάζει τελικά την παιδική ανάπτυξη;
Πρόσφατη μελέτη του καθηγητή Loc Do της Σχολής Επιστημών Υγείας και Συμπεριφοράς της Οδοντιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ και των συνεργατών του, που δημοσιεύθηκε στο “Journal of Dental Research” (JDR), εξέτασε την επίδραση της έκθεσης της παιδικής ηλικίας στη φθορίωση του νερού σε μετρήσεις της εκτελεστικής λειτουργίας και της συναισθηματικής και συμπεριφορικής ανάπτυξης κατά τη σχολική ηλικία σε δείγμα πληθυσμού.
Αυτή η διαχρονική μελέτη παρακολούθησης χρησιμοποίησε πληροφορίες από την Εθνική Μελέτη για τη Στοματική Υγεία των Παιδιών της Αυστραλίας της περιόδου 2012-14. Παιδιά ηλικίας 5-10 ετών κατά την έναρξη της μελέτης επικοινώνησαν ξανά μετά από 7-8 χρόνια, πριν συμπληρώσουν τα 18 τους χρόνια.
Το ποσοστό έκθεσης κατά τη διάρκεια της ζωής σε φθοριούχο νερό (%LEFW) από τη γέννηση έως την ηλικία των πέντε ετών εκτιμήθηκε από το ιστορικό κατοικίας και τα επίπεδα φθορίου στο δημόσιο νερό της βρύσης σε επίπεδο ταχυδρομικού κώδικα. Οι μετρήσεις της συναισθηματικής και συμπεριφορικής ανάπτυξης των παιδιών αξιολογήθηκαν με το Ερωτηματολόγιο Δυνάμεων και Δυσκολιών (SDQ) και η εκτελεστική λειτουργία μετρήθηκε με το Behavior Inventory of Executive Functioning (BRIEF). Δημιουργήθηκαν πολυμεταβλητά μοντέλα παλινδρόμησης για να συγκριθούν οι συσχετίσεις μεταξύ της έκθεσης και των πρωταρχικών εκβάσεων, ελεγχόμενες για συνδιακυμάνσεις. Διεξήχθη επίσης έλεγχος ισοδυναμίας για τη σύγκριση των πρωτογενών εκβάσεων όσων είχαν 100%LEFW έναντι όσων είχαν 0%LEFW.
Πραγματοποιήθηκε επίσης ανάλυση ευαισθησίας. Συνολικά 2.682 παιδιά συμπλήρωσαν το SDQ και το BRIEF, με μέση βαθμολογία 7,0 (95%CI: 6,6, 7,4) και 45,3 (44,7, 45,8), αντίστοιχα. Τα παιδιά με χαμηλότερο %LEFW έτειναν να έχουν χειρότερες βαθμολογίες στο SDQ και στο BRIEF. Τα πολυμεταβλητά μοντέλα παλινδρόμησης δεν ανέφεραν καμία συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης σε φθοριούχο νερό και των βαθμολογιών SDQ και BRIEF. Το χαμηλό οικογενειακό εισόδημα, ο προσδιορισμός ως ιθαγενών και η διάγνωση νευροαναπτυξιακής διαταραχής συσχετίστηκαν με χειρότερες βαθμολογίες SDQ/BRIEF.
Τι έδειξε η μελέτη;
Η μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η έκθεση σε φθοριούχο νερό κατά τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής δεν σχετίζεται με αλλοιωμένες μετρήσεις της συναισθηματικής και συμπεριφορικής ανάπτυξης του παιδιού και της εκτελεστικής λειτουργίας. Τα παιδιά που είχαν εκτεθεί σε φθοριούχο νερό καθ’ όλη τη διάρκεια της πρώιμης παιδικής τους ηλικίας είχαν μετρήσεις συναισθηματικής και συμπεριφορικής ανάπτυξης και εκτελεστικής λειτουργικότητας τουλάχιστον ισοδύναμες με εκείνες των παιδιών που δεν είχαν εκτεθεί σε φθοριούχο νερό.
“Η φθορίωση του νερού είναι αναμφισβήτητα αποτελεσματική στην πρόληψη της τερηδόνας και η μελέτη αυτή αποτελεί σημαντική προσθήκη στο σύνολο της βιβλιογραφίας που τεκμηριώνει την ασφάλεια της φθορίωσης του νερού”, δήλωσε ο πρόεδρος της IADR Brian O’Connell, κοσμήτορας της Σχολής Επιστημών Υγείας του Trinity College Dublin, Ιρλανδία. “Η IADR επιβεβαίωσε πρόσφατα την υποστήριξή της για τη φθορίωση του νερού, καθώς αυτό το μέτρο δημόσιας υγείας έχει υψηλή αναλογία οφέλους/κόστους και ωφελεί περισσότερο τις άπορες κοινότητες, μειώνοντας έτσι τις ανισότητες στην υγεία”, συμπλήρωσε ο ίδιος.
