Tην ευπάθεια των εφήβων στη συναισθηματική διατροφή και τον τρόπο με τον οποίο διάφορες πρακτικές διατροφής που χρησιμοποιούνται από τους γονείς, όπως ο περιορισμός, το φαγητό ως ανταμοιβή και η εμπλοκή του παιδιού, επηρεάζουν τη διατροφική συμπεριφορά, εξετάζει ένα ερευνητικό άρθρο που παρουσιάζεται στο περιοδικό “Journal of Nutrition Education and Behavior”.
«Η συναισθηματική διατροφή είχε βρεθεί προηγουμένως ότι είναι περισσότερο μαθημένη παρά κληρονομική. Αυτή η μελέτη εξέτασε όχι μόνο την αλληλεπίδραση μεταξύ των γονέων όταν ταΐζουν τα παιδιά τους, αλλά και τι έμαθαν τα παιδιά παρακολουθώντας τους γονείς τους να τρώνε», δηλώνει η επικεφαλής συγγραφέας Joanna Klosowska, MSc, Τμήμα Δημόσιας Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, Πανεπιστήμιο της Γάνδης, Γάνδη, Βέλγιο.
Η αρχική μελέτη διεξήχθη το 2017 με 218 οικογένειες. Επιπλέον, ήταν επίσης διαθέσιμα διαχρονικά δεδομένα που συλλέχθηκαν το 2013. Ένας γονέας από κάθε οικογένεια συμπλήρωσε το ερωτηματολόγιο για τη διατροφή του παιδιού, καθώς και το ερωτηματολόγιο για τις πρακτικές διατροφής του παιδιού, και τόσο ο έφηβος όσο και ο γονέας συμπλήρωσαν το ολλανδικό ερωτηματολόγιο για τη συμπεριφορά διατροφής. Η ρύθμιση των συναισθημάτων αξιολογήθηκε με την ολλανδική έκδοση του ερωτηματολογίου FEEL-KJ που αναφέρεται από τα παιδιά. Το σωματικό βάρος και το ύψος του εφήβου μετρήθηκαν από τους ερευνητές.
Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ετών μεταξύ 2013 και 2017, που καλύπτουν το χρονικό διάστημα από την ύστερη παιδική ηλικία έως τη μέση εφηβεία, σημειώθηκαν αλλαγές σε ορισμένες γονικές πρακτικές. Οι γονείς ανέφεραν υψηλότερη παρακολούθηση και υγιεινές πρακτικές σίτισης με πρότυπο, ενώ τα αναφερόμενα επίπεδα περιορισμού της διατροφής και του υγιεινού περιβάλλοντος παρέμειναν αμετάβλητα. Κατά την ίδια χρονική περίοδο, οι έφηβοι ανέφεραν σημαντική αύξηση της συναισθηματικής διατροφής από κάτω του μέσου όρου το 2013 σε πάνω του μέσου όρου το 2017, σύμφωνα με τα πρότυπα για τον ολλανδικό πληθυσμό. Επιπλέον, ο δυσπροσαρμοστικός τρόπος με τον οποίο ρύθμιζαν τα συναισθήματά τους σχετιζόταν επίσης με τη συναισθηματική διατροφή.
Το φαγητό ως ανταμοιβή και η παρακολούθηση του φαγητού αύξησαν τη συναισθηματική κατανάλωση φαγητού ειδικά στις περιπτώσεις όπου ο έφηβος χρησιμοποιούσε δυσπροσαρμοστικές στρατηγικές για τη ρύθμιση των συναισθημάτων του. Η εμπλοκή του παιδιού στα γεύματα είχε αντίθετη επίδραση, καθώς συσχετίστηκε με υψηλότερα επίπεδα ρύθμισης των συναισθημάτων και χαμηλότερα επίπεδα συναισθηματικής διατροφής. Είναι ενδιαφέρον ότι η συγκρατημένη διατροφική συμπεριφορά του γονέα συνδέθηκε με λιγότερο συναισθηματικό φαγητό στους εφήβους.
«Αυτή η μελέτη υποδηλώνει ότι οι γονείς συνεχίζουν να παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατροφική συμπεριφορά του παιδιού τους και στην εφηβική ηλικία», αναφέρει η Klosowska. «Χρειάζονται πρόσθετες έρευνες για να κατανοήσουμε τον αντίκτυπο που έχει η συγκρατημένη διατροφική συμπεριφορά που επιδεικνύει ένας γονέας στη συναισθηματική διατροφή του παιδιού», καταλήγει η ίδια.
