Οι φυλετικές διακρίσεις και οι προκαταλήψεις αποτελούν οδυνηρή πραγματικότητα και αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο ως επιζήμιες για την υγεία ενηλίκων και παιδιών.
Αυτές οι στρεσογόνες εμπειρίες φαίνεται επίσης να μεταδίδονται από τη μητέρα στο παιδί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μεταβάλλοντας τη δύναμη των εγκεφαλικών κυκλωμάτων των βρεφών, σύμφωνα με μια νέα μελέτη από ερευνητές του Κολούμπια, του Γέιλ και του Νοσοκομείου Παίδων του Λος Άντζελες.
Η μελέτη διαπίστωσε παρόμοιες εγκεφαλικές αλλαγές σε βρέφη των οποίων οι μητέρες βίωσαν στρες από την προσαρμογή σε μια νέα κουλτούρα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
“Μια βασική υπόθεση θα ήταν ότι οι αλλαγές συνδεσιμότητας που βλέπουμε θα μπορούσαν να μειώσουν την ικανότητα κάποιου να ρυθμίζει τα συναισθήματά του και να αυξήσουν τον κίνδυνο για διαταραχές της ψυχικής υγείας”, λέει η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Marisa Spann, PhD, αναπληρώτρια καθηγήτρια ιατρικής ψυχολογίας Herbert Irving στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Κολεγίου Ιατρών και Χειρουργών Vagelos του Πανεπιστημίου Columbia.
Και πρόσθεσε: “Μένει να δούμε αν οι διαφορές συνδεσιμότητας που διαπιστώσαμε οδηγούν σε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα για την ψυχική υγεία των παιδιών. Η ομάδα μας και άλλοι στον τομέα έχουν ακόμη την ευκαιρία να το ελέγξουν αυτό”.
Προηγούμενες έρευνες της Spann και των συνεργατών του έχουν τεκμηριώσει τον αντίκτυπο διαφόρων μορφών προγεννητικής δυσφορίας – κατάθλιψη, άγχος και στρες – στον εγκέφαλο του βρέφους.
“Εργαζόμαστε με ευάλωτους και υποεκπροσωπούμενους πληθυσμούς και η εμπειρία του στιγματισμού και των διακρίσεων είναι ανησυχητικά συχνή”, λέει η Spann. Και τονίζει: “Αυτό φυσικά οδήγησε σε συζητήσεις σχετικά με τον αντίκτυπο άλλων στρεσογόνων παραγόντων, όπως οι διακρίσεις και ο πολιτισμός, στον βρεφικό εγκέφαλο”.
Στη νέα μελέτη, οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα που συλλέχθηκαν από 165 νεαρές, κυρίως ισπανόφωνες γυναίκες που είχαν συμμετάσχει σε προηγούμενη μελέτη για την εφηβική εγκυμοσύνη, το στρες και τη διατροφή από τους συν-συγγραφείς Catherine Monk, PhD, και Bradley Peterson, MD.
Τα δεδομένα περιλάμβαναν αυτοαναφερόμενες μετρήσεις διακρίσεων και εγκλιματισμού, μαζί με μετρήσεις γενικού στρες, παιδικού τραύματος, κατάθλιψης και κοινωνικοοικονομικής κατάστασης. Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε ότι το άγχος από τις διακρίσεις και τον πολιτισμό ήταν ξεχωριστό και διακριτό από άλλα είδη άγχους και μπορεί να έχει μοναδικές επιπτώσεις στον εγκέφαλο.
Για να αναζητήσουν αυτές τις μοναδικές επιδράσεις, οι ερευνητές συνέκριναν το στρες των μητέρων από διακρίσεις και εγκλιματισμό με την ισχύ των εγκεφαλικών κυκλωμάτων των βρεφών τους, όπως μετρήθηκε με μαγνητικές τομογραφίες.
Αυτή η ανάλυση 38 ζευγαριών μητέρας-βρέφους έδειξε ότι τα βρέφη των μητέρων που βίωσαν διάκριση είχαν γενικά ασθενέστερες συνδέσεις μεταξύ της αμυγδαλής και του προμετωπιαίου φλοιού τους και τα βρέφη των μητέρων που βίωσαν στρες λόγω πολιτισμού είχαν ισχυρότερη συνδεσιμότητα μεταξύ της αμυγδαλής και μιας άλλης περιοχής του εγκεφάλου που ονομάζεται fusiform.
Η αμυγδαλή είναι μια περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη συναισθηματική επεξεργασία η οποία μεταβάλλεται σε πολλές διαταραχές της διάθεσης. Μπορεί επίσης να εμπλέκεται στην εθνοτική και φυλετική επεξεργασία, όπως η διαφοροποίηση των προσώπων. “Η αμυγδαλή είναι πολύ ευαίσθητη σε άλλους τύπους προγεννητικού στρες”, λέει η Spann.
Και συνεχίζει λέγοντας πως “και τα νέα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι η εμπειρία των διακρίσεων και του εγκλιματισμού επηρεάζει επίσης τα κυκλώματα της αμυγδαλής, ενδεχομένως σε όλες τις γενιές”.
Το συμπέρασμα, λέει η Spann, είναι ότι
“ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε και αλληλεπιδρούμε με τους ανθρώπους έχει σημασία, ειδικά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης – ένα κρίσιμο χρονικό σημείο όπου μπορούμε να δούμε τις εκτεταμένες επιπτώσεις στα παιδιά”.
