Η συχνότητα της πρωτογενούς ακούσιας ατεκνίας, το ποσοστό των γυναικών που αναζητούν θεραπεία για υπογονιμότητα, καθώς και το ποσοστό επιτυχίας της τεχνολογίας υποβοηθούμενης αναπαραγωγής αυξήθηκαν σε κοόρτες γεννήσεων που μελετήθηκαν από το 1916 έως το 1975, σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό ανοικτής πρόσβασης PLOS ONE από τον Finn Egil Skjeldestad του Αρκτικού Πανεπιστημίου της Νορβηγίας.
Υπήρξαν τεράστιες πρόοδοι στις τεχνολογίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ART) τα τελευταία 50 χρόνια. Στη νέα μελέτη, ο Δρ Skjeldestad ανέλυσε στοιχεία για 11.064 γυναίκες που γεννήθηκαν μεταξύ 1916 και 1975 και συμμετείχαν στην έρευνα Tromsø 2015-2016, μια μεγάλη πληθυσμιακή έρευνα που καλεί όλους τους κατοίκους του Tromsø της Νορβηγίας να συμμετάσχουν σε τακτικά ερωτηματολόγια σχετικά με τα κοινωνικοδημογραφικά στοιχεία και την υγεία τους.
Η ανάλυση διαπίστωσε ότι το 6,0% των γυναικών που γεννήθηκαν το 1956-75 είχε πρωτογενή ακούσια ατεκνία (95% CI 5,4-6,6%), σε σύγκριση με μόλις 3,7% εκείνων που γεννήθηκαν το 1916-55 (95% CI 3,2-4,3%). Παρομοίως, το 10% των γυναικών που γεννήθηκαν το 1966-75 είχαν δευτερογενή υπογονιμότητα, η οποία ορίζεται ως υπογονιμότητα μετά την απόκτηση τουλάχιστον ενός φυσιολογικά συλληφθέντος παιδιού, σε σύγκριση με το 6 έως 7% των γυναικών στις προηγούμενες κοορτές του έτους γέννησης.
Παράλληλα με αυτές τις αυξήσεις, περισσότερες γυναίκες στις νεότερες κοόρτες γέννησης ανέφεραν τη χρήση ART. Η επιτυχία της ART αυξήθηκε επίσης με την πάροδο του χρόνου, φθάνοντας το 58% για την πρωτογενή και το 46% για τη δευτερογενή υπογονιμότητα για την κοόρτη γεννήσεων 1966-75. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ART μπορεί να πιστωθεί ότι περιλαμβάνει το 2,0% της αύξησης του πληθυσμού για τη συνομοταξία 1956-65 και το 3,3% της αύξησης του πληθυσμού για τη συνομοταξία 1966-75, αλλά η επίδρασή της είναι αμελητέα στις μεγαλύτερες συνομοταξίες. Εν τω μεταξύ, το ποσοστό της εκούσιας ατεκνίας αυξήθηκε από 5-6% στη συνομοταξία 1916-1955 σε 9-10% στη συνομοταξία 1956-75. Ο Dr. Skjeldestad καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα δεδομένα προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τις τάσεις της υπογονιμότητας και τα αποτελέσματα της ART μεταξύ των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας κατά το μεγαλύτερο μέρος του περασμένου αιώνα.
