Η μακροχρόνια κατανάλωση νερού με επίπεδα φθορίου πολύ πάνω από τα καθιερωμένα πρότυπα πόσιμου νερού μπορεί να συνδέεται με γνωστικές διαταραχές στα παιδιά, σύμφωνα με μια νέα πιλοτική μελέτη από το Πανεπιστήμιο Tulane. Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Neurotoxicology and Teratology, διεξήχθη στην αγροτική Αιθιοπία, όπου οι αγροτικές κοινότητες χρησιμοποιούν πηγάδια με διαφορετικά επίπεδα φθορίου στη φύση που κυμαίνονται από 0,4 έως 15,5 mg/L. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας συνιστά επίπεδα φθορίου κάτω από 1,5 mg/L.
Οι ερευνητές στρατολόγησαν 74 παιδιά σχολικής ηλικίας και βαθμολόγησαν την ικανότητά τους να σχεδιάζουν οικεία αντικείμενα όπως ένα γάιδαρο ή ένα σπίτι, με βαθμολογίες που αντικατοπτρίζουν τυχόν λεπτομέρειες που λείπουν. Χρησιμοποίησαν ένα τυπικό ηλεκτρονικό τεστ μνήμης, το οποίο είναι ουδέτερο ως προς τη γλώσσα και τον πολιτισμό ως ένα άλλο εργαλείο για τη μέτρηση της γνωστικής ικανότητας. Η μελέτη διαπίστωσε ότι η υψηλότερη έκθεση στο φθόριο στο πόσιμο νερό συνδέθηκε με περισσότερα λάθη στα τεστ σχεδίασης και μνήμης. Ο επικεφαλής συγγραφέας Tewodros Godebo, επίκουρος καθηγητής περιβαλλοντικών επιστημών υγείας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας και Τροπικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Tulane, είπε ότι “η αιτιώδης σχέση μεταξύ της έκθεσης σε φθόριο και της νευροτοξικότητας παραμένει ασαφής”, αλλά ελπίζει ότι αυτά τα προκαταρκτικά ευρήματα θα ωθήσουν περισσότερη έρευνα για τις πιθανές γνωστικές επιπτώσεις έκθεσης σε φθόριο.
«Αν και χρειάζονται περαιτέρω επιδημιολογικές μελέτες για την επικύρωση των ευρημάτων, αυτά τα αποτελέσματα προσθέτουν στην αυξανόμενη ανησυχία για τις πιθανές νευροτοξικές επιδράσεις του φθορίου, ειδικά κατά την πρώιμη ανάπτυξη του εγκεφάλου και την παιδική ηλικία», είπε ο Godebo. «Αυτές οι δοκιμές επιβεβαίωσαν μια σαφή συσχέτιση μεταξύ του υψηλού φθορίου και της γνωστικής εξασθένησης». Το φθόριο είναι απαραίτητο για την πρόληψη της τερηδόνας. Ωστόσο, η υπερβολική πρόσληψη φθορίου έχει συνδεθεί με χαμηλότερο IQ σε προηγούμενες επιδημιολογικές μελέτες σε αγροτικές κοινότητες στην Κίνα και την Ινδία. Επιπλέον, προηγούμενη έρευνα σε ζώα έχει δείξει ότι το φθόριο μπορεί να διασχίσει τον πλακούντα και τους αιματοεγκεφαλικούς φραγμούς. Σε περιοχές χωρίς εναλλακτικές πηγές νερού, αυτό σημαίνει ότι η υπερβολική έκθεση σε φθόριο θα μπορούσε να είναι ένα χρόνιο πρόβλημα που ξεκινά από τη σύλληψη.
Πάνω από 200 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως υπολογίζεται ότι εκτίθενται σε υψηλά επίπεδα φθορίου στο πόσιμο νερό τους. Η Ethiopian Rift Valley, όπου διεξήχθη αυτή η μελέτη, είναι μια ιδανική ερευνητική περιοχή για διερεύνηση πιθανών επιπτώσεων, επειδή αυτά που αναπτύσσονται στην περιοχή έχουν σταθερή έκθεση σε σταθερά, φυσικά επίπεδα φθορίου και μοιράζονται παρόμοιο τρόπο ζωής με τα γύρω χωριά, περιορίζοντας τον κίνδυνο σύγχυσης παράγοντες. Ο Godebo ελπίζει να επαναλάβει τα αποτελέσματα στην Αιθιοπία με μια μεγαλύτερη ομάδα παιδιών και να μελετήσει τη γνώση των παιδιών σε κοινότητες χαμηλής περιεκτικότητας σε φθόριο στην Αιθιοπία για πιθανές ενδείξεις γνωστικού αντίκτυπου.
«Έχουμε μια μοναδική ευκαιρία να μελετήσουμε κοινότητες χαμηλού φθορίου στο ίδιο περιβάλλον με κοινότητες υψηλής περιεκτικότητας σε φθόριο, ώστε να μπορούμε να προσδιορίσουμε εάν το φθόριο είναι νευροτοξικό σε χαμηλά επίπεδα», είπε ο Godebo. «Τέτοιες μελέτες είναι σημαντικές για το κοινό και τις κρατικές υπηρεσίες για τον προσδιορισμό της ασφάλειας και του κινδύνου φθορίωσης του νερού στα συστήματα παροχής πόσιμου νερού». Οι συν-συγγραφείς της μελέτης ήταν οι Nati Pham και Arti Shankar του Πανεπιστημίου Tulane, Marc Jeuland του Duke University, Amy Wolfe του Πανεπιστημίου του Κεντάκι και Redda Tekle-Haimanot και Biniyam Alemayehu από το Πανεπιστήμιο της Αντίς Αμπέμπα.
