Η χοριοαμνιονίτιδα (ενδοαμνιακή λοίμωξη) θεωρείται μια ιδιαίτερα σοβαρή και επικίνδυνη λοίμωξη. Συγκεκριμένα, η λοίμωξη αφορά το αμνιακό υγρό, τους υμένες, τον πλακούντα, τον ομφάλιο λώρο και τη μήτρα.
Ποιες γυναίκες παρουσιάζουν χοριοαμνιονίτιδα;
Εμφανίζεται στο 40-70% των γυναικών που έχουν γεννήσει πρόωρα, αλλά και στο 2-4% των γυναικών που έχουν γεννήσει κανονικά στον ένατο μήνα κύησης.
Τι την προκαλεί;
Η ενδοαμνιακή λοίμωξη προκαλείται όταν βακτήρια και μικρόβια προχωρήσουν από τον κόλπο στη μήτρα. Τα βακτήρια αυτά συνήθως μένουν στην περιοχή του κόλπου, αλλά ενδέχεται να εισχωρήσουν και προς τα μέσα συνήθως σε περιπτώσεις πρόωρης ρήξης υμένων.
Τα πιο συνήθη μικρόβια είναι τα εξής:
- το κολοβακτηρίδιο,
- ο αερόβιος και αναερόβιος στρεπτόκοκκος,
- ο αναερόβιος σταφυλόκοκκος και
- τα μικρόβια που προκαλούν τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα.
Οι πιθανότητες αυξάνονται σε γυναίκες οι οποίες έχουν ιστορικό με:
- συχνές ουρολοιμώξεις,
- κοντό τράχηλο,
- βακτηριακή κολπίτιδα και
- σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Ποια είναι τα πιο κοινά συμπτώματα;
Ορισμένες γυναίκες δεν έχουν καθόλου συμπτώματα και η διάγνωση της χοριοαμνιονίτιδας γίνεται κατά τον πρόωρο τοκετό.
Ωστόσο οι κυριότερες ενδείξεις είναι οι ακόλουθες:
- Υψηλός πυρετός
- Πόνος χαμηλά στην κοιλιά
- Ταχυκαρδία εγκύου-μητέρας
- Κολπικές εκκρίσεις
- Αυξημένα λευκά αιμοσφαίρια – Οι τιμές εντοπίζονται σε εξετάσεις αίματος
Ποιοι είναι οι κίνδυνοι για τη μαμά και το μωρό;
Η χοριοαμνιονίτιδα θεωρείται μία επικίνδυνη λοίμωξη κατά τον τοκετό, τόσο για τη μητέρα, όσο και για το έμβρυο, και αυτό γιατί αυξάνει τον κίνδυνο για: μηνιγγίτιδα, πνευμονία, εγκεφαλική βλάβη και εμβρυϊκό θάνατο.
Πώς αντιμετωπίζεται η χοριοαμνιονίτιδα;
Στην περίπτωση της χοριοαμνιονίτιδας η έγκαιρη διάγνωση είναι το «κλειδί» και μπορεί να αποτρέψει βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις τόσο για τη μητέρα και για το έμβρυο. Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιβιοτικών, όπως η αμπικιλλίνη, που προστατεύει το μωρό στο 80% των περιπτώσεων.
