Η αναπαραγωγή μεταβάλλει μόνιμα τα οστά των γυναικών με τρόπους που δεν ήταν προηγουμένως γνωστοί, διαπίστωσε μια ομάδα ανθρωπολόγων. Η ανακάλυψή της, που βασίζεται σε ανάλυση πρωτευόντων θηλαστικών, ρίχνει νέο φως στο πώς η γέννηση μπορεί να αλλάξει μόνιμα το σώμα.
“Τα ευρήματά μας παρέχουν πρόσθετες αποδείξεις για τις βαθιές επιπτώσεις που έχει η αναπαραγωγή στον γυναικείο οργανισμό, αποδεικνύοντας περαιτέρω ότι ο σκελετός δεν είναι ένα στατικό όργανο, αλλά ένα δυναμικό όργανο που αλλάζει ανάλογα με τα γεγονότα της ζωής”, εξηγεί η Paola Cerrito, η οποία ηγήθηκε της έρευνας ως διδακτορική φοιτήτρια στο Τμήμα Ανθρωπολογίας και στο Κολέγιο Οδοντιατρικής του NYU.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι συγκεντρώσεις ασβεστίου, μαγνησίου και φωσφόρου είναι χαμηλότερες στις γυναίκες που έχουν βιώσει την αναπαραγωγή. Οι αλλαγές αυτές συνδέονται με τον ίδιο τον τοκετό και τη γαλουχία.
Ωστόσο, προειδοποιούν ότι, ενώ άλλες κλινικές μελέτες δείχνουν ότι το ασβέστιο και ο φώσφορος είναι απαραίτητα για τη βέλτιστη αντοχή των οστών, τα νέα ευρήματα δεν εξετάζουν τις συνολικές επιπτώσεις στην υγεία είτε των πρωτευόντων είτε των ανθρώπων. Αντίθετα, λένε, η εργασία φωτίζει τη δυναμική φύση των οστών μας.
“Ένα οστό δεν είναι ένα στατικό και νεκρό τμήμα του σκελετού”, σημειώνει η ανθρωπολόγος του NYU Shara Bailey, μία από τις συγγραφείς της μελέτης., ενώ συμπληρώνει πως “προσαρμόζεται συνεχώς και ανταποκρίνεται στις φυσιολογικές διεργασίες”.
Είναι εδώ και καιρό αποδεδειγμένο ότι η εμμηνόπαυση μπορεί να έχει επιπτώσεις στα οστά των γυναικών. Λιγότερο ξεκάθαρο είναι το πώς τα προηγούμενα γεγονότα του κύκλου ζωής, όπως η αναπαραγωγή, μπορούν να επηρεάσουν τη σκελετική σύνθεση. Για να το αντιμετωπίσουν αυτό, οι ερευνητές μελέτησαν το πρωτογενές λατυποπαγές οστό – τον κύριο τύπο οστού σε έναν ώριμο σκελετό.
Αυτή η πτυχή του σκελετού είναι ένα ιδανικό μέρος του σώματος για να εξεταστεί επειδή αλλάζει με την πάροδο του χρόνου και αφήνει βιολογικούς δείκτες αυτών των αλλαγών, επιτρέποντας στους επιστήμονες να παρακολουθούν τις μεταβολές κατά τη διάρκεια της ζωής.
Στη μελέτη PLOS ONE, οι ερευνητές εξέτασαν τον ρυθμό ανάπτυξης του ελασματοειδούς οστού στα μηριαία οστά, δηλαδή στα οστά των μηρών, τόσο θηλυκών όσο και αρσενικών πρωτευόντων που είχαν ζήσει στον σταθμό Sabana Seca Field Station στο Πουέρτο Ρίκο και πέθαναν από φυσικά αίτια.
Οι κτηνίατροι του σταθμού πεδίου είχαν παρακολουθήσει και καταγράψει πληροφορίες σχετικά με την υγεία και το αναπαραγωγικό ιστορικό αυτών των πρωτευόντων, επιτρέποντας στους ερευνητές να αντιστοιχίσουν τις αλλαγές στη σύσταση των οστών με τα γεγονότα της ζωής με αξιοσημείωτη ακρίβεια.
Η Cerrito και οι συνάδελφοί της χρησιμοποίησαν ηλεκτρονικό μικροσκόπιο και ανάλυση ακτίνων Χ με ενεργειακή διασπορά – κοινά χρησιμοποιούμενες μέθοδοι για τη μέτρηση της χημικής σύστασης δειγμάτων ιστών – για να υπολογίσουν τις αλλαγές στις συγκεντρώσεις ασβεστίου, φωσφόρου, οξυγόνου, μαγνησίου και νατρίου στα οστά των πρωτευόντων.
Τα αποτελέσματά τους έδειξαν διαφορετικές συγκεντρώσεις ορισμένων από αυτά τα στοιχεία στα θηλυκά που γέννησαν σε σύγκριση με τα αρσενικά, καθώς και στα θηλυκά που δεν γέννησαν. Συγκεκριμένα, στα θηλυκά που γέννησαν, το ασβέστιο και ο φώσφορος ήταν χαμηλότερα στα οστά που σχηματίστηκαν κατά τη διάρκεια των αναπαραγωγικών γεγονότων. Επιπλέον, παρατηρήθηκε σημαντική μείωση της συγκέντρωσης μαγνησίου κατά τη διάρκεια του θηλασμού των βρεφών αυτών των πρωτευόντων.
“Η έρευνά μας δείχνει ότι ακόμη και πριν από την παύση της γονιμότητας ο σκελετός ανταποκρίνεται δυναμικά στις αλλαγές της αναπαραγωγικής κατάστασης”, λέει ο Cerrito, που τώρα είναι ερευνητής στο ETH της Ζυρίχης. Και συμπληρώνει: “Επιπλέον, τα ευρήματα αυτά επιβεβαιώνουν τον σημαντικό αντίκτυπο που έχει η γέννηση σε έναν θηλυκό οργανισμό – πολύ απλά, τα στοιχεία της αναπαραγωγής είναι “γραμμένα στα οστά” για όλη τη ζωή”.
